Za mało zżyłem się z bohaterkami, aby ich droga ku wolności i feministycznym ideałom stała się i moją drogą. Miały wybór, nikt nie kazał im uciekać, mogły porozmawiać, mogły się dogadać, pójść na kompromis. Co więcej, ich sytuacja nie była aż tak beznadziejna, wynikała raczej ze zbiegów okoliczności i głupoty Thelmy.
Przez te rzeczy motyw drogi w filmie jest dość wymuszony i niezbyt angażujący. Same zaś bohaterki z czasem zaczynają przypominać Sandrę Bullock z dowolnej komedii - rozwrzeszczane, głupiutkie krejzolki, które wpadają w liczne tarapaty, po czym śmieją się wesoło.
Trzeba jednak przyznać, że nakręcony film jest obłędnie przez Ridleya, który jeszcze wtedy miał werwę i energię do kręcenia filmów.