Któż nie zna tego filmu? Któż może nie znać Thelmy & Louise
i tej podróży ku wolności? Prawdziwy pasjonat i znawca kina,
to dzieło musi nie tyle zobaczyć co pamiętać obowiązkowo. Ja
jestem tylko zwykłym amatorem i pewnie nie znam się jak nie
wiadomo kto na kinie, ale te parę słów od siebie chcę
napisać względem tego nietypowego dramatu Ridleya Scotta.
Dlaczego nietypowego? Bo w całej okazałej twórczości
artysty, ten właśnie jest inny pod chyba każdym względem.
Przede wszystkim pozbawiony jest takiego rozmachu jak
większość jego późniejszych produkcji. Bo tu główny i
najważniejszy nacisk jest na poukładany i interesujący
scenariusz oraz świetne i charakterystyczne kreacje.
Oczywiście to nie jedyne elementy na które warto zwrócić
uwagę podczas seansu.
Scenariusz jest na prawdę sprawny. Historia dwóch lekko
znudzonych przyjaciółeczek, które postanawiają oderwać się
choć na chwile od życia codziennego, może nie byłaby niczym
nadzwyczajnym, gdyby nie tok zdarzeń. Ot pewnie jeszcze
jedna historia o przeciwnościach losu. Tu sam krok w
kierunku wspólnego odpoczynku od zgiełku, rutyny i męża
jednej z bohaterek, jest dopiero początkiem wielkich
problemów, wyzwań, trudnych decyzji, na prawdę wielkiej
przyjaźni, smutków i radości. Dopiero gdy dochodzi do
''incydentu'' kobiety zaczynają się prawdziwie poznawać.
Dopiero wówczas na jaw wychodzi jak odmienne mają
charaktery, jakże skrajne, różniące się zupełnie od siebie, a
jednocześnie, czym bardziej brniemy w ich opowieść, tym
bardziej można zauważyć jak ta sytuacja potrafi je odmienić i
zbliżyć do siebie. To na temat ogólny fabuły. Oczywiście
dziewczyny mają na karku nie tylko siebie, co tych wszystkich
przypadkowych ludzi, których spotykają po drodze, ale i tych
chcących im pomóc i zaszkodzić. Dzięki kilku istotnym
osobom, wszystko zostaje wywrócone do góry nogami, a one
same już nie mogą się zatrzymać. Okazuje się, że jedyne co
im pozostaje to wolność której posmakowały. Ich ucieczka
staje się wolnością. Dlatego całościowe przesłanie, każdy
może interpretować jak uważa.
Wspaniałe jest to, iż film mimo, że w większej części
przegadany jak to niektórzy twierdzą, kompletnie nie nuży i
patrzy się na wyczyny bohaterek z wielkim zaciekawieniem.
Przeżywa się z nimi całą przebytą drogę. Kibicuje się, bo one
nie są pretensjonalne, nie użalają się nad sobą dogłębnie.
One chcą zmian, chcą po prostu żyć. Poczuć przez chwilę
wyzwolenie i wolność.
Ale nie byłoby tak dobrze opowiedzianej rzeczy, gdyby nie
Susan Sarandon i Geena Davis. Są tak cholernie naturalne,
autentyczne, a przy tym swobodnie im to wszystko wychodzi,
że człowiek zapomina, iż ogląda rasowe aktorki na ekranie.
Sprawia to wrażenie patrzenia na kogoś w ukrytej kamerze o
której oglądany nie ma zielonego pojęcia, że w ogóle istnieje.
I ja osobiście to cenię i uwielbiam w znających się na swoim
fachu ludziach filmu. Ale dodać trzeba, że zasługa ta również,
należy się i reżyserowi. Tu zdecydowanie spore brawa. Mamy
tu także kreacje drugoplanowe, zagrane na wysokim
poziomie i potrafiące utkwić w pamięci. Mowa oczywiście
Harvey'u Keitel'u czy Michael'u Madsenie. Oczywiście wszyscy
panowie występujący w dramacie, zepchnięci zostają na
drugi plan przez panie, co nie znaczy, że są niezauważeni.
''Thelma & Louise'' naładowany jest całą masą świetnych
dialogów. Zarówno pojedyncze teksty jak i znacznie złożone
rozmowy prezentują się doskonale. Jest tu także zdanie, które
trafiło we mnie idealnie. a mianowicie ''nie zadawaj pytań to
nie usłyszysz odpowiedzi'' :)
Dzieło Ridleya nasycone jest sporą dawką niezłej muzyki
Hansa Zimmera, a to wszystko w niepowtarzalnej scenerii
spalonej słońcem części ameryki. Zdjęcia Wielkiego Kanionu
i niekończące się pustynne tereny oraz skwar, wręcz susza w
powietrzu daje się aż wyczuwać. Dobrze jest to zmontowane
w całość.
Ogólnie Scott za sprawą Callie Khouri stworzył bardzo dobry
obraz wyrwania się z okowów szarości i zniewolenia dwóch
kobiet, które w trakcie gdy ich poznajemy, stają się jak dzikie i
wyzwolone konie. Na pewno jest to jeden z najlepszych
filmów drogi w historii kina, posiadający inteligentny i
wciągający scenariusz. Lecz prawdą jest, że gdyby to nie
Louise wzięła sprawy w swoje ręce, a Thelma, ta podróż
trwała by najwyżej kilkanaście minut, a my nigdy byśmy jej
wraz z nimi nie odbyli :) .... 8/10.
Pozdrawiam